Friday, May 25, 2007

Zeybekiko

ÇAKICI

Halk Operası
Yazan: Şükrü TÜL



Sahne-I
Orkestra akşam alacasını bildirir.
Zeybekler ve kadınlar karışık biçimde sahneye girerler

Zeybekler Korosu:
Dağlar! Dağlar! Dağlar!
Biz ovanın çok çekmiş insanları,
Önünüzde eğiliriz,
Uzaktan bildiğimiz karlı doruklar,
Önünüzde eğiliriz,
Suları gönderen binbir pınar,
Önünüzde eğiliriz.
Kokulu yapraklar, kokulu çiçekler
Önünüzde eğiliriz..


Kadınlar korosu:
Dağlar, çocuklarımızı saklar!
Dağlar, çocuklarımızı bağrında uyutur!
Dağlar, çocuklarımızın örtüsüdür!

Erkek Sesi:
Güme dağı, Bozdağ
Koyaklarında kavaklarıyla, başında karlarıyla
Karlıklarıyla, sularıyla, sürgünleriyle,
Deliceleriyle, çayırlarıyla, cinibizden beri,
Güme dağı, Bozdağ,
Ovanın üstünde bakıştır bize,
Kim düşerse dara, yokuş değildir bize,
Kim erişirse zirvelerine, yakışır bize,
Güme Dağı, Bozdağ, Madran, Beşparmak, Karıncalı
Yuvadır bize, yoldur başkaldırışımıza..

Orkestra/zeybeklerin oyunu
Zeybekler çekilir/sahneye Iraz girer/elinde kanlı bir gömlek taşımaktadır..

Iraz:
Dağlar neden saklamadınız erimi, efemi
Neden gösterdiniz yerini,
Neden demediniz..

Dağlar neden verdiniz ele erimi
Neden saklamadınız koynunuzda
Neden verdiniz..

Kadınlar korosu:
Öldü mü erin,
Efem öldü mü..
Öldü mü Çakıcı...
Hangi dağ verdi ölüsünü
Hangi koyak alıkoyamadı dirisini...

Iraz:
Duyun Ödemişliler, Birgililer, tüm ova insanı duysun
Çakıcı öldü diye herkes bilsin,
Dağlar artık yalnız kalsın,
Sular artık istediği gibi aksın,
Çeşmeler sussun,
Susasın toprak, artık hiç bir ağulu ot, yaprak saramaz bu acıyı
Yörük obaları kalksın
Artık hiçbir ağı dindiremez bu ayrılığı
Sürsün atlılar................